EMS-training is een trainingsprogramma waarbij je opstellingen van volleybal spikes (spikes die er zijn om op te schieten) en paintball punchers (stoten die simuleren wat de volleyballers in wedstrijden doen) bij een spel betrekt. Het doel van het spel is niet alleen om de bal te schieten, het is om een volleybal of een verfbal in doel te zetten. “TBH” betekent de bal nemen of slaan.
Dit type training is ook bekend enkele andere alternatieve namen, zoals “plyometrics”, “carc Roads”, en” baan horizontaal”. Deze training lijkt op geen enkele manier op een sport, maar kan toch als een uitbreiding van die sport worden beschouwd, omdat het in geen enkel opzicht een sportbeoefening is – het is er slechts een variatie op.
Vanuit een volleybalperspectief zou men deze training als een uitbreiding van de volleybaltraining kunnen beschouwen, eenvoudigweg omdat het plaatsen van de stelling hetzelfde is. Hetzelfde wat elke volleybalspeler doet – namelijk de bal in een slag plaatsen – wordt nagebootst met het repertoire van de EMS-trainingsserie.
Deze wedstrijden worden gespeeld met twee teams, die elk uit 6 spelers bestaan. Slechts twee van deze spelers hebben ooit eerder volleybal gezien, maar nu probeert het ene team de bal te plaatsen terwijl het andere team de bal probeert te slaan. Nauwelijks een moeilijke taak, en leren hoe dit te doen, ga hangen.
Het spel heeft dezelfde drie kenmerken als een volleybal en dat hebben gespeeld op een vergelijkbare manier voor de afgelopen 100 jaar, alleen dit is dat de spelers hebben om “de bal te verplaatsen”. Elke goede volleybalspeler weet dat het maken van een geweldig, zorgvuldig gepland schot maanden voorbereiding vergt en veel kennis van wat de bal kan doen – dat hij een enorme hoeveelheid aandelen in een scorend spel kan schieten.
Dit stukje informatie is het geheim achter deze training, en het wordt hier voor het eerst in zijn soort uitgelegd – veel mensen weten dat de zwaartekracht de grote kracht is die naar beneden buigt in de richting van de Aarde, maar de manier waarop hij weer omhoog krult is uiterst interessant. Wat de bal doet is dat hij helemaal heen en weer rolt en langs de zijlijnen van de kracht, net als een opgerolde veer, en hij kan dat soort elasticiteit niet veranderen zonder enige vorm van hulp – hulp van buitenaf, zoals onze volleybaltraining.
Er is hier goed nieuws, want het menselijk brein kan nu begrijpen “hoe” de voetbal zich in de lucht moet verheffen om de hoge, gebogen verticaal te ontmoeten die de bal naar de hemel stuurt, en het kan nu precies “zien” wat dat is. Het brein heeft nu de beweging gezien waarvoor het geschapen is, en het begrijpt de fysieke werkelijkheid dat die fysieke toestand is wat de bal ziet als hij omhoog gaat, en het begrijpt hoe de spieren gestimuleerd moeten worden die dat kunnen doen.
Lees meer