Intimidatie door agressiviteit daarentegen komt voort uit het waarnemen van een potentiële situatie als zodanig, en niet als een angstaanjagende dreiging of andere, verwachte tegenstanders. Ze zijn dus fysiek ontspannen (maar in sommige gevallen behoorlijk gestrest), maar toch zelfverzekerd.
Het is moeilijk om tot stilstand te komen, zie je, waardoor je in een defensieve modus komt te zitten. Het komt voort uit het verlangen om pijn te vermijden of eraan te ontsnappen. Ze zijn taai, maar broos en worden gemakkelijk meetbaar (zoals Building like a Tank werkt), de antithese van reuzen.
De uitdaging van de pestkop komt voort uit de unieke eigenschappen dat ze:
A) Zijn dominant omdat ze groter en sterker zijn dan de meeste pestkoppen en
B) Meer macht hebben dan de meeste pestkoppen en iedereen pijn kunnen doen
Deze twee eigenschappen drijven de pestkop aan, die kwetsende, krabbende kunstgrepen van pijn gebruikt om afstand, afleiding en ongemak te creëren, om het slachtoffer van vriend en geliefde te scheiden. De pestkop beweegt in en uit terwijl het slachtoffer kalm en efficiënt navigeert tussen overwinning en nederlaag, altijd de verantwoordelijke beschermend en indirect de velen pijn doend.
Als je de pestkop wilt stoppen, concentreer je dan op het doel om de pestkop te stoppen, niet op de pijn. De pestkop geeft niet op; het wordt een karwei of een noodzaak. Dit is de reden waarom het zo moeilijk is om een topvechter te zijn en door de gelederen van de vechtsporten te komen.
Ze slaan niet, maar in bedwang houden, dat is de opgave. Maar als de pijn voortdurend wordt toegepast, zullen ze naar je toe komen, en zelfs als ze dat niet kunnen, zullen ze in de juiste vorm komen. Soms in de eerste seconden, en vaak als het gevecht voortduurt, gaan sommige stoten of slagen verder dan de grenzen van wat ze kunnen.
Daarom is het gevecht vaak al voorbij voordat het zijn hoogtepunt heeft bereikt. De pijn zal echter alleen maar toenemen.
Hoewel het waar is dat een vechter waarschijnlijk niet zoveel zal doorstaan dat hij zal stoppen, als het misbruik ondraaglijk is, zal hij uiteindelijk, op zijn eigen manier, toegeven.
Dit is de reden waarom het hoofd van de strijd, zelfs bij verwondingen, pijn of extreem levensgevaar, MFOSHoption is.
In menselijke termen is het gevecht een belangrijke gebeurtenis die leuk is om naar te kijken, maar het moet niet al te serieus worden genomen, zelfs niet in de ring. Maar; hoeveel wil je dat het je leven beïnvloedt? Dat is tenslotte niet wat je wilt?
Een geweldige oefening voor het hebben van Kensington-spieren is het opzetten, opzetten, opzetten en vechten van een oefengevecht. Voordat je dit doet, zijn er een paar dingen waarvan ik weet dat je je afvraagt: Waarom zou ik dat doen? Vaak zul je het vragen, maar hier zijn een paar van de redenen:
1. U wilt uw Kensington-spier testen, zodat u uw verdediging tegen een echte agressor kunt verbeteren.
2. Je wilt jezelf trainen in reactie op een reële dreiging. Als een echt gevecht.
3. U wilt uw reactie op een reële bedreiging zien.
4. Je wilt onderscheid maken tussen training voor een sportwedstrijd en training om een reële dreiging te overleven.
Er zijn veel manieren om een gevecht te organiseren:
1. Gebruik een standaard boksring.
2. Gebruik een straatgevechtscenario of uurwerk om het begin van het gevecht aan te geven.
3. Gebruik omgevingsbarrières zoals muren, hekken, tassen, deurmatten, enz. om de perceptie, snelheid en afstand van je tegenstander te veranderen.
4. Gewatteerde kleding toestaan of ontmoedigen. Nogmaals, op de een of andere manier.
5. Leer de leerling vanaf de grond te vechten.
6. Laat de leerling oefenen met wapens.
7. Je kunt de cursist zelfs een verzwaringsvest laten dragen tijdens oefensessies. Dit komt hun evenwicht en het vermogen om tegenstanders te gooien en neer te halen ten goede.
Een standaard ring voor een oefengevecht zou ongeveer 13 ‘X 13’ zijn, tenzij de student uitzonderlijk lang is of een grote flexibiliteit heeft; in dat geval zou een iets kleinere ring geschikt zijn. Deze grootte is groot genoeg om het gevecht mogelijk te maken en biedt ruimte om nog meer zelfverdedigingstechnieken en -tactieken te leren.
Een straatgevechtscenario of time-ech hour kan terecht een “Fight of the Day” of zelfs een “Timed Fight” worden genoemd. Niet te verwarren met een “Judocoachievement Race.”
De lengte en duur van het gevecht, hoe kort, hangt af van de krachten van de student vanaf de eerste stoot of trap tot de laatste finish. Je zou zelfs een mini-examengevecht kunnen overwegen waarin de student “durfsaus voor een titel” moet behalen om de beste titel te krijgen.
Als je beter wordt, wat is dan het uiteindelijke doel van de aangepaste tijd-ech die je hebt gemaakt.